Mezopotamia Serhij Żadan

Opis: "Cyrk przypominaand#322; Reichstag po szturmie: wszyscy mieli radosne twarze, ale pomieszczenie w sposób oczywisty wymagaand#322;o remontu. Zimne korytarze, kobiety w futrach, koniak w bufecie i zwierzand#281;ta Mezopotamii na ponurej arenie" - ten cytat z najnowszej ksiand#261;and#380;ki Serhija and#379;adana mógand#322;by byand#263; znakomitym opisem jego najnowszej powieand#347;ci i band#322;yskotliwand#261; metaforand#261; popland#261;tanych and#380;yciorysów bohaterów. To bliand#380;si i dalsi znajomi z jednego miasta, doand#347;wiadczeni przez los, przytand#322;oczeni codziennoand#347;ciand#261;, spand#281;tani wand#322;asnymi sand#322;aboand#347;ciami i ambicjami, którzy pijand#261;, bijand#261; siand#281; i szukajand#261; speand#322;nienia, band#281;dand#261;cego namiastkand#261; wyand#380;szych uczuand#263;. "Mezopotamia" to wspaniaand#322;a, peand#322;nokrwista ballada o miand#322;oand#347;ci, której nikt siand#281; nie spodziewa i która niczego nie zmienia. Znakomicie napisana, gand#322;and#281;boko zanurzona w ukraiand#324;skiej rzeczywistoand#347;ci, balansujand#261;ca na krawand#281;dzi pomiand#281;dzy brutalnoand#347;ciand#261; a kruchoand#347;ciand#261;, pomiand#281;dzy uczuciem a poand#380;and#261;daniem.Serhij and#379;adan narysowaand#322; intymny portret swojego rodzinnego miasta, poand#322;oand#380;onego na wschodniej Ukrainie Charkowa. Skand#322;adajand#261; siand#281; na niego historie mieszkaand#324;ców, znajomych i nieznajomych, których losy przeplatajand#261; siand#281; miand#281;dzy rzekami tej ukraiand#324;skiej Mezopotamii. Autor kreand#347;li je ze zniewalajand#261;cand#261; szczeroand#347;ciand#261;, która pewnie boleand#347;nie obnaand#380;aand#322;aby and#347;miesznoand#347;and#263; czy marnoand#347;and#263; bohaterów, gdyby nie ogromna czuand#322;oand#347;and#263;. Bo w tych popland#261;tanych historiach, ilekroand#263; nie wiadomo, o co chodzi, to zawsze i po prostu chodzi o miand#322;oand#347;and#263;. Piand#281;kna, czasem zabawna, poruszajand#261;ca i and#347;wietnie napisana ksiand#261;and#380;ka.Agnieszka LichnerowiczGdyby nie byand#322;o miand#322;oand#347;ci, nie warto byand#322;oby and#380;yand#263;. Ten truizm niczym transparent z pierwszomajowych pochodów powiewa nad naszymi gand#322;owami bez wzgland#281;du na szerokoand#347;and#263; geograficznand#261; i towarzystwo, z którym przyszand#322;o nam piand#263;, biand#263; siand#281; lub po prostu wymieniaand#263; pogland#261;dy. W zasadzie wiand#281;kszoand#347;and#263; dobrych ksiand#261;and#380;ek dotyczy wand#322;aand#347;nie tego, lecz tylko te znakomite przypominajand#261; nam o tym naprawdand#281;. Do takich wand#322;aand#347;nie naleand#380;y ksiand#261;and#380;ka Serhija and#379;adana, który jak nikt potrafi oddaand#263; dramatycznand#261;, a jednoczeand#347;nie melancholijnand#261; ukraiand#324;skand#261; rzeczywistoand#347;and#263;. Lubiand#281; takie ksiand#261;and#380;ki, bo pozostajand#261; na dand#322;ugo w sercu.Rafaand#322; Bryndal