Powiedz mi swoje imię Mariola Mikołajczak

Opis: Mariola Walczak-Mikoand#322;ajczakowaJand#281;zykoznawca, rusycystka i buand#322;garystka, absolwentka Wydziaand#322;u Filologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1988 r. pracuje w Katedrze Filologii Sand#322;owiaand#324;skiej UAM, obecnie na stanowisku profesora.W czasie studiów zainteresowaand#322;a siand#281; bliand#380;ej jand#281;zykiem staro-cerkiewno-sand#322;owiaand#324;skim oraz jand#281;zykiem i kulturand#261; Buand#322;garii i temu wand#322;aand#347;nie poand#347;wiand#281;ciand#322;a dotychczasowand#261; pracand#281; naukowand#261; i dydaktycznand#261;. W latach 1998-1999 pracowaand#322;a jako lektor jand#281;zyka polskiego w Uniwersytecie im. Paisija Chilendarskiego w Pand#322;owdiwie.W roku 1996 obroniand#322;a pracand#281; doktorskand#261; z zakresu sand#322;owiaand#324;skiego jand#281;zykoznawstwa porównawczego, a w roku 2005 uzyskaand#322;a stopieand#324; doktora habilitowanego nauk humanistycznych. Opublikowaand#322;a dotand#261;d kilkadziesiand#261;t artykuand#322;ów naukowych oraz 11 ksiand#261;and#380;ek: m.in. Jand#281;zyk piand#347;miennictwa buand#322;garskiego. Zarys dziejów (Poznaand#324; 1998), Baand#322;kaand#324;skie rytmy and#380;ycia, czyli o tradycji przechowanej w jand#281;zyku (Gniezno 2001), Tajemnice sand#322;owiaand#324;skich bogów (Wrocand#322;aw 2001), Piand#347;miennictwo katolickie w Buand#322;garii. Jand#281;zyk utworów II poand#322;owy XVIII wieku (Poznaand#324; 2004), Chrzeand#347;cijaand#324;ska Buand#322;garia (Poznaand#324; 2007), Buand#322;garski Ezop (Poznaand#324; 2009) a takand#380;e and#150; napisane wspólnie z mand#281;and#380;em, profesorem Aleksanderem W. Mikoand#322;ajczakiem and#150; Bajeczne dzieje Polski (Wrocand#322;aw 2001) i Europa na moand#347;cie westchnieand#324; (Gniezno 2003). Jest redaktorem serii wydawniczej Biblioteka Duchowoand#347;ci Europejskiej i periodyku and#132;Fundamenta Europaeaand#148;.Od 2007 r. przewodniczy Komisji Slawistycznej PAN w Poznaniu.StreszczenieKsiand#261;and#380;ka jest fabularyzowanym reportaand#380;em, opartym na tym, co przeand#380;yand#322;am i usand#322;yszaand#322;amw jednej ze wsi w Rodopach. A usand#322;yszaand#322;am to wszystko z ust Pomaków, czyli buand#322;garskich muzuand#322;manów, mieszkaand#324;ców maand#322;ej wioski, znajdujand#261;cej siand#281; dziand#347; na pograniczu buand#322;garsko-greckim. Jest to spoand#322;ecznoand#347;and#263; w pewnym sensie stygmatyzowana, nierozumiana i nieakceptowana w peand#322;ni przez resztand#281; spoand#322;eczeand#324;stwa.Przed wieloma laty kupiliand#347;my w tej wsi dom, spand#281;dzamy tam kolejne wakacje i coraz gand#322;and#281;biej wnikamy w and#380;ycie tej zamkniand#281;tej spoand#322;ecznoand#347;ci. Mieszkaand#324;cy wsi otwierajand#261; siand#281; powoli, bo jesteand#347;my obcy, chociaand#380; naszand#261; koegzystencjand#281; uand#322;atwia fakt, and#380;e bardzo dobrze znam jand#281;zyk buand#322;garski. Po latach zaczand#281;li wiand#281;c mówiand#263; o rzeczach nawet najbardziej bolesnych i draand#380;liwych, wand#347;ród których na pierwszym miejscu znajduje siand#281; przymusowa zmiana imion i nazwisk w latach 70-ych i póand#378;niej. Wokóand#322; tego wand#261;tku oparta jest konstrukcja ksiand#261;and#380;ki. Przyzwyczajanie siand#281; do naszej obecnoand#347;ci pociand#261;ga za soband#261; coraz wiand#281;kszand#261; szczeroand#347;and#263; i otwartoand#347;and#263;, aand#380; w koand#324;cu przestajand#261; siand#281; baand#263; mówiand#263; o tym, co przez lata stanowiand#322;o tabu.Ksiand#261;and#380;ka skand#322;ada siand#281; odrand#281;bnych fragmentów, które majand#261; formand#281; moich rozmów z jednand#261; z wiejskich kobiet o imieniu Kitka (w rzeczywistoand#347;ci Kibrije, co wyznaje mi po kilku latach znajomoand#347;ci). Jest to prosta kobieta, obdarzona jednak niezwykand#322;and#261; inteligencjand#261; i darem opowiadania. Swoimi opowieand#347;ciami Kitka przybliand#380;a mi powoli and#347;wiat pomackiej spoand#322;ecznoand#347;ci and#150; mówi o historii wsi i ich codziennym and#380;yciu, legendy miesza z rzeczywistoand#347;ciand#261;, ale z tych opowiadaand#324; wyand#322;ania siand#281; spójny obraz maand#322;o znanego etnosu. Wspomnienia Kitki siand#281;gajand#261; lat powojennych, zmian ustrojowych, które ona dziand#347; chyba akceptuje, mimo wielu traumatycznych przeand#380;yand#263; z czasów komunizmu (jej and#380;ycie dzieli siand#281; na dwie epoki and#150; and#132;staraand#148; demokracja i and#132;nowaand#148; demokracja). W obecnych czasach, mimo pozornej wolnoand#347;ci, and#380;yje siand#281; im gorzej i ona to analizuje na wand#322;asny sposób, odwoand#322;ujand#261;c siand#281; czand#281;sto do mitów i opowieand#347;ci zwiand#261;zanych jeszcze z wojnami baand#322;kaand#324;skimi 1911-1913, druga wojnand#261; and#347;wiatowand#261; itp.Jednoczeand#347;nie Kitka odkand#322;amuje zafaand#322;szowany obraz Pomaka, jaki utrwaliand#322; siand#281; w buand#322;garskiej and#347;wiadomoand#347;ci. Jest muzuand#322;mankand#261;, tradycjonalistkand#261;, ale jednoczeand#347;nie kobietand#261; and#380;yjand#261;cand#261; w XXI wieku i godzand#261;cand#261; siand#281; na zmiany, jakie niesie and#380;ycie. A przy tym and#347;wietnie gotuje i dzieli siand#281; ze mnand#261; przepisami na pyszne jedzenie, które wymyand#347;lono w krainie odwiecznej biedy.