365 porad dla rodziców. Jak uspokoić płaczące dziecko + Jak zapanować nad urwisem (komplet) Julian Orenstein

Opis: Komplet dwóch tytuand#322;ów.Jak uspokoiand#263; pand#322;aczand#261;ce dziecko?Jak zapanowaand#263; nad urwisem?Jak uspokoiand#263; pand#322;aczand#261;ce dziecko?Kaand#380;dy and#347;wieand#380;y rodzic ma przed soband#261; taki sam problem: jak przekonaand#263; dziecko, by przestaand#322;o pand#322;akaand#263;. Niekiedy wydaje siand#281; to niemoand#380;liwe, ale tak naprawdand#281; zadanie to okazuje siand#281; znacznie and#322;atwiejsze, i mniej irytujand#261;ce niand#380; moand#380;esz przypuszczaand#263;.Dr Julian Orenstein proponuje 365 sposobów na rozwiand#261;zanie caand#322;ej gamy codziennych problemów dotyczand#261;cych pand#322;aczu niemowlaków: od powaand#380;nych medycznych kwestii do zwykand#322;ej niewygody, potrzeby miand#322;oand#347;ci oraz wielu, wielu innych. Zadaniem niniejszej ksiand#261;and#380;ki jest pomoc rodzicom w zrozumieniu potrzeb dziecka i w poznaniu sposobów, jakimi one sand#261; wyraand#380;ane oraz domyand#347;laniu siand#281;, co ten maand#322;y czand#322;owiek chce powiedzieand#263; przez swój pand#322;acz.Fragment wstand#281;pu do ksiand#261;and#380;ki:"Co noc jak w zegarku, o godzinie 2:00 i potem znów, tuand#380; po 5:00 nad ranem, pand#322;acz mojej jednomiesiand#281;cznej córeczki Zoe przeszywaand#322; mój mózg, po czym zrywaand#322;em siand#281; z and#322;óand#380;ka jak oparzony.Poniewaand#380; and#380;ona jest zwolenniczkand#261; karmienia piersiand#261;, moje obowiand#261;zki sand#261; ograniczone jedynie do zmieniania pieluszek i szybkiego powrotu do and#322;óand#380;ka. Jednak Zoe, mimo caand#322;ej mocy jej pand#322;aczu, nie dorównywaand#322;a naszym starszym chand#322;opcom, Alexandrowi i Nathanowi. Oni dopiero potrafili pand#322;akaand#263;! Nocne wrzaski Zoe byand#322;y niczym w porównaniu z serenadami Alexandra czy niewyobraand#380;alnie gand#322;oand#347;nym krzykiem Nathana, gdy miaand#322; kolkand#281;.Band#281;dand#261;c pediatrand#261; specjalizujand#261;cym siand#281; w nagand#322;ych wypadkach u dzieci i zmieniajand#261;cym pieluszki dziecka u boku and#380;ony, byand#322;ej pieland#281;gniarki oddziaand#322;u intensywnej opieki medycznej, nigdy nie przeand#380;yand#322;em tego rodzaju strachu, jaki wiand#281;kszoand#347;and#263; rodziców doand#347;wiadcza co noc. Mam na myand#347;li strach, and#380;e ten nieustajand#261;cy pand#322;acz dziecka spowodowany jest jakand#261;and#347; ciand#281;and#380;kand#261; choroband#261; albo bólem nie do zniesienia. Ja powtarzam sobie tylko, and#380;e jest on niczym wiand#281;cej jak zdrowym and#263;wiczeniem siand#322;y pand#322;uc. Jedyne, co jest chore w tym wszystkim, to przemiana na szczand#281;and#347;cie tylko chwilowa sand#322;odkiego, ukochanego dziecka w przeraand#380;ajand#261;ce nocne stworzenie, którego przestraszyand#322;by siand#281; sam Drakula. Naszym zadaniem jako rodziców, jest sprawiand#263;, and#380;eby dziecko pand#322;akaand#322;o jak najrzadziej. Dlatego teand#380; pomysand#322; opracowania 365 sposobów uspokojenia pand#322;aczand#261;cego dziecka przyszedand#322; naturalnie (pierwsze 250 rad opracowaand#322;em niemal bez wysiand#322;ku). Jeand#347;li chodzi o umiejand#281;tnoand#347;and#263; uspokajania pand#322;aczand#261;cego dziecka, ja i moja and#380;ona mamy juand#380; za soband#261; dni, tygodnie, miesiand#261;ce i lata doand#347;wiadczeand#324; (zdobytych czasem w ciand#261;gu jednej tylko nocy!). Z kolei w tych dniach, kiedy mnie nie ma w domu, mam dyand#380;ur w pogotowiu ratunkowym i czand#281;sto o godzinie 1.00 czy 2.00 w nocy muszand#281; odpowiadaand#263; na niecierpliwe pytania zatroskanych rodziców, takie jak: "Czy jest pan pewien, and#380;e mojemu dziecku nic nie dolega"?, "Czy inne dzieci teand#380; tak pand#322;aczand#261;"?, "Czy jest pan PEWNY, and#380;e wszystko jest w porzand#261;dku"?, "A co pan robi, gdy paand#324;skie dziecko pand#322;acze"?, "Czy sand#261; tu jacyand#347; inni lekarze"? (sand#261;, ale ja jestem jedynym pediatrand#261;) i "Czy pan próbuje mi wmówiand#263;, and#380;e ten pand#322;acz jest normalny i mojemu dziecku NIC NIE DOLEGA?"?. W takich przypadkach zwykle proponujand#281; mand#322;odym rodzicom krótkie i zwiand#281;zand#322;e seminarium na temat szerokiego and#347;wiata kolki (oczywiand#347;cie, jeand#347;li czas na to pozwala). Tand#322;umaczand#281; im, and#380;e pand#322;acz jest stresujand#261;cy, ale tylko dla rodziców i radzand#281;, and#380;eby spróbowali sobie przypomnieand#263;, co robili w przeszand#322;oand#347;ci, aby uspokoiand#263; swoje dziecko. Jeand#380;eli raz to pomogand#322;o, moand#380;e zadziaand#322;aand#263; znowu; jeand#347;li nie, to mam dla nich caand#322;y zestaw rad od innych rodziców, którzy równieand#380; odwiedzili pogotowie w and#347;rodku nocy. Zazwyczaj po dand#322;uand#380;szym czasie dziecko wreszcie ucisza siand#281; i rodzice wracajand#261; do domu zapewnieni, and#380;e (1) ich dziecko jest zdrowe, (2) nie sand#261; sami ze swymi problemami, (3) pewnego dnia wkrótce to wszystko minie.Dlaczego 365 sposobów, a nie po prostu kilka? Czy to znaczy, and#380;e one nie dziaand#322;ajand#261;? Oczywiand#347;cie, and#380;e dziaand#322;ajand#261;. Ale jest kilka waand#380;nych powodów, dla których tych rad powinno byand#263; wiand#281;cej.Po pierwsze, musicie zrozumieand#263; jednand#261; bardzo waand#380;nand#261; rzecz: pand#322;acz dziecka jest jand#281;zykiem, jakim ono siand#281; posand#322;uguje. Dziecko musi wyraziand#263; nim wszystkie swoje potrzeby wykorzystujand#261;c odmiany natand#281;and#380;enia i wysokoand#347;ci dand#378;wiand#281;ku. Pomyand#347;lcie, co by siand#281; dziaand#322;o, gdybyand#347;cie musieli powiedzieand#263; kaand#380;demu co myand#347;licie nie uand#380;ywajand#261;c sand#322;ów ani gestów. Po drugie, pomimo ogromnej iloand#347;ci ksiand#261;and#380;ek o opiece nad dzieand#263;mi, brakuje takich, które dokand#322;adnie by radziand#322;y, co zrobiand#263;, gdy nasze dzieci pand#322;aczand#261; i nie ma and#380;adnej, która zawieraand#322;aby instrukcje i porady, tak jak moja ksiand#261;and#380;ka. Wybitny pediatra T. Berry Brazelton najlepiej definiuje "jand#281;zyk" pand#322;aczu. Opisuje szeand#347;and#263; jego typów: z bólu, gand#322;odu, kolki, znudzenia, niewygody i potrzeby wyand#322;adowania siand#281; pod koniec dnia. Podaje równieand#380; wskazówki, jak rozpoznaand#263; kaand#380;dy z tych typów. "Z czasem cel pand#322;aczu dziecka staje siand#281; wyraand#378;niejszy" - przekonuje. I ma racjand#281;. Rodzice, którzy umiejand#261; rozpoznaand#263; potrzeby dziecka i indywidualny sposób ich wyraand#380;ania, skuteczniej radzand#261; sobie z jego uspokojeniem. Dlatego teand#380; zadaniem niniejszej ksiand#261;and#380;ki jest pomoc rodzicom w zrozumieniu potrzeb dziecka i w poznaniu sposobów, jakimi one sand#261; wyraand#380;ane oraz domyand#347;laniu siand#281;, co ten maand#322;y czand#322;owiek chce powiedzieand#263; przez swój pand#322;acz.Kolejnym waand#380;nym tematem przewijajand#261;cym siand#281; przez tand#281; ksiand#261;and#380;kand#281; jest zaufanie do lekarza. On najlepiej potrafi odróand#380;niand#263; waand#380;ne powody pand#322;aczu od tych niegroand#378;nych, rozumie potrzeby emocjonalne dziecka i na pewno juand#380; wiele razy rozwiand#261;zywaand#322; zagadkand#281;, dlaczego dziecko pand#322;acze. Uwaga: w tej ksiand#261;and#380;ce okreand#347;lenie "lekarz" oznacza pediatrand#281;, lekarza rodzinnego lub pieland#281;gniarkand#281;, która jest na pewno odpowiednio wyszkolona w radzeniu sobie z problemami pediatrycznymi, wiand#281;c nie ma obawy, aby jej zaufaand#263;.Nocne telefony lepiej zarezerwowaand#263; na sytuacje, kiedy stan dziecka band#281;dzie naprawdand#281; powaand#380;ny. Nie powinno siand#281; dzwoniand#263; do lekarza póand#378;no w nocy tylko dlatego, and#380;e dziecko nie przestaje pand#322;akaand#263;. Telefon do lekarza o godzinie 1.00 w nocy jest dla niego sygnaand#322;em, and#380;e dziecku dolega coand#347; powaand#380;nego. Moand#380;e wtedy was wysand#322;aand#263; od razu na pogotowie, gdzie nie udziela siand#281; pomocy dziecku, które cierpi na zwykand#322;and#261; kolkand#281;. Czand#281;sto lekarz nie ma wystarczajand#261;co duand#380;o czasu, aby oceniand#263; sytuacjand#281; z wnikliwoand#347;ciand#261;, na jakand#261; ona zasand#322;uguje. Wizyta w szpitalu z pand#322;aczand#261;cym dzieckiem moand#380;e siand#281; skoand#324;czyand#263; wielogodzinnym oczekiwaniem na lekarza, poniewaand#380; ten w pierwszej kolejnoand#347;ci zajmie siand#281; innymi, pilniejszymi albo powaand#380;niejszymi przypadkami. Decyzja czy jechaand#263; na pogotowie w przypadku choroby, urazu, band#261;dand#378; zatrucia, jest w wieluokolicznoand#347;ciach trudna do podjand#281;cia. Rodzice przyjeand#380;dand#380;ajand#261;cy do szpitala z chorym dzieckiem najczand#281;and#347;ciej zadajand#261; mi pytanie: "Powinniand#347;my byli przyjechaand#263; czy nie"?. Moja rada jest taka: w przypadku wand#261;tpliwoand#347;ci zawsze powinno siand#281; najpierw powiadomiand#263; swojego lekarza i dopiero wtedy, gdy jest nieosiand#261;galny lub nie wiadomo kiedy oddzwoni, jechaand#263; na pogotowie. Oto lista urazów, z którymi trzeba natychmiast jechaand#263; do szpitala lub wezwaand#263; pogotowie:* Rany, które sand#261; tak gand#322;and#281;bokie, and#380;e moand#380;na zobaczyand#263; tkankand#281; tand#322;uszczowand#261; (jest to and#380;óand#322;ta substancja podobna do praand#380;onej kukurydzy).* Rany, których brzegi siand#281; rozchodzand#261;.* Duand#380;e trudnoand#347;ci z utrzymaniem siand#281; dziecka na nogach.* Deformacja rand#281;ki lub nogi.* Posiniaczenia lub spuchniand#281;cie uniemoand#380;liwiajand#261;ce sprawdzenie czy wystand#261;piand#322;a deformacja.* Urazy gand#322;owy z utratand#261; przytomnoand#347;ci, wymiotami, zaburzeniami widzenia.* Obraand#380;enia brzucha poand#322;and#261;czone z wymiotami i/lub krwiand#261; w moczu.* Obraand#380;enia pleców, których wynikiem jest osand#322;abienie albo zdrand#281;twienie poniand#380;ej poziomu urazu.A oto objawy chorób, na które naleand#380;y natychmiast zwróciand#263; uwagand#281;:* Problemy z oddychaniem, które powodujand#261; niepokój dziecka, sinienie dand#322;oni, ust lub stóp.* Bóle brzucha poand#322;and#261;czone z wysokand#261; gorand#261;czkand#261;, wymiotami i brakiem apetytu.* Utykanie, które powoduje gorand#261;czkand#281;, mimo and#380;e nie nastand#261;piand#322; uraz.* Kaand#380;dy ból gand#322;owy.* Dand#322;ugotrwaand#322;y ból z nieznanej przyczyny.* Kaand#380;dy problem ze zdrowiem, który juand#380; kiedyand#347; wystand#261;piand#322;, ale tym razem nie chce minand#261;and#263; mimo takiej samej terapii.Zatrucia u dzieci zazwyczaj nie sand#261; groand#378;ne. Informacja ta niestety nie jest zbyt pomocna dla kogoand#347;, kto zobaczy swojego milusiand#324;skiego z rand#261;czkand#261; przy buzi i jakand#261;and#347; nieznanand#261; substancjand#261; przechodzand#261;cand#261; wand#322;aand#347;nie przez jego przeand#322;yk. Dotychczas nie byand#322;o okazji zastanowiand#263; siand#281; nad tym czy ( i tu naleand#380;y odpowiednio wpisaand#263;: gumka do mazania, taand#347;ma klejand#261;ca, liand#347;cie roand#347;lin doniczkowych, sierand#347;and#263; psa itd.) sand#261; trujand#261;ce. W takiej sytuacji naleand#380;y od razu zadzwoniand#263; do Oand#347;rodka Toksykologii i opisaand#263; dokand#322;adnie, co dziecko poand#322;knand#281;and#322;o. W Oand#347;rodku pracujand#261; wykwalifikowani lekarze specjalnie wyszkoleni w dziedzinie toksykologii. Oni na pewno band#281;dand#261; umieli okreand#347;liand#263;, czy dany przypadek jest powaand#380;ny, czy teand#380; nie ma siand#281; czym martwiand#263;. Jeand#380;eli zatrucie okaand#380;e siand#281; niebezpieczne lub band#281;dand#261; jakieand#347; wand#261;tpliwoand#347;ci co do substancji, którand#261; dziecko poand#322;knand#281;and#322;o, zostanie ono skierowane do najbliand#380;szej stacji pogotowia ratunkowego. Zarówno powody, jak i jand#281;zyk pand#322;aczu dziecka zmieniajand#261; siand#281; wraz z jego dorastaniem, wiand#281;c ksiand#261;and#380;ka ta zostaand#322;a podzielona na rozdziaand#322;y wedand#322;ug wieku: 0-3 miesiand#261;ce, 3-12 miesiand#281;cy i 12-24 miesiand#281;cy. Kaand#380;de hasand#322;o ma mniej wiand#281;cej takand#261; samand#261; strukturand#281;: najpierw zdefiniowany jest powód pand#322;aczu dziecka, a potem przedstawiono propozycjand#281; pomocy. W niektórych przypadkach proponujand#281; spojrzeand#263; na and#347;wiat dziecka w sposób zupeand#322;nie inny niand#380; dotychczas; w innych zalecam wyjand#347;cie z domu i kupienie lub zrobienie czegoand#347;, a w jeszcze innych zatrudnienie pomocy domowej lub niaand#324;ki. Na rynku jest wiele produktów specjalnie zaprojektowanych po to, aby uspokoiand#263; pand#322;aczand#261;ce dziecko i wiele dobrze napisanych ksiand#261;and#380;ek, których zadaniem jest wyjaand#347;nienie i przybliand#380;eniedanego aspektu opieki nad dzieckiem. Ja zrobiand#322;em wszystko, co w mojej mocy, and#380;eby wyszukaand#263; najlepsze rady i propozycje. Nie dajand#281; gwarancji, and#380;e wszystkie band#281;dand#261; skuteczne i zaznaczam, and#380;e nie mam and#380;adnego udziaand#322;u w zyskach ze sprzedaand#380;y jakiegokolwiek z tych produktów. Po prostu trzeba je wypróbowaand#263;.Niektóre sugestie mogand#261; wydaand#263; siand#281; wam zbyt "domowe" nie bierzcie tego do siebie. Wy macie dziecko w domu, a opiekand#281; nad nim trzeba poand#322;and#261;czyand#263; z wysiand#322;kiem w prowadzeniu gospodarstwa, tj. gotowaniem, sprzand#261;taniem i zakupami. Wiand#281;c jeand#347;li moje rady (Proszand#281; wziand#261;and#263; go ze soband#261; do kuchni) brzmiand#261; jak zdarta pand#322;yta, to ich celem jest wskazanie róand#380;nych sposobów na wand#322;and#261;czenie dziecka w rutynand#281; and#380;ycia codziennego. Jeand#347;li juand#380; jesteand#347;my przy tym temacie, to pragnand#281; zaznaczyand#263;, and#380;e nie popieram podziaand#322;u obowiand#261;zków w opiece nad dzieckiem. Kaand#380;dy tatuand#347;, który zostaje z dzieckiem w domu, ma na pewno tak samo waand#380;ne zadania jak mama, która z powodzeniem daje sobie radand#281; jednoczeand#347;nie z utrzymaniem domu, z opiekand#261; nad dzieckiem i z pracand#261; zawodowand#261;. Wreszcie, proszand#281; nie zapominaand#263; o tym, and#380;e pand#322;acz dziecka nieraz moand#380;e siand#281; wam bardzo przysand#322;uand#380;yand#263;: kaand#380;dy chand#281;tnie ustand#261;pi wam miejsca w autobusie czy tramwaju i bez problemu przepuand#347;ci w kolejce do kasy w sklepie spoand#380;ywczym.A wiand#281;c powodzenia. Band#281;dziecie go potrzebowaand#263;. Istnieje szansa, and#380;e zanim ta ksiand#261;and#380;ka wejdzie na póand#322;ki, Zoe juand#380; wyroand#347;nie z kolki. Radzand#281; wiand#281;c siand#281; pospieszyand#263;, aby, zanim skoand#324;czycie jand#261; czytaand#263;, wasze dziecko nie wyrosand#322;o tak, jak moja Zoe."Jak zapanowaand#263; nad urwisem?Napady wand#347;ciekand#322;oand#347;ci, grymaszenie przy posiand#322;kach, uporczywe ignorowanie nocnika - rodzice dwu- i trzylatków majand#261; przez caand#322;and#261; doband#281; rand#281;ce peand#322;ne roboty. Niniejsza ksiand#261;and#380;ka, napisana przez doand#347;wiadczonego lekarza pediatrii, to zbiór szybkich i prostych rozwiand#261;zaand#324; setek problemów, jakie napotykajand#261; rodzice, kiedy próbujand#261; zapanowaand#263; nad ciekawym and#347;wiata maluchem. Zagadnienia zostaand#322;y potraktowane kompleksowo: od zwykand#322;ej dzieciand#281;cej nudy, po rozpoznawanie, czy histeria dziecka jest symptomem powaand#380;niejszych zaburzeand#324; czy tylko próband#261; siand#322;. Jak zapanowaand#263; nad urwisem? to niezband#281;dny poradnik dla rodziców maand#322;ych dzieci, pomagajand#261;cy przetrwaand#263; ten jakand#380;e trudny, ale i ekscytujand#261;cy czas.Dr Julian Orenstein jest lekarzem pediatrand#261; i pracuje na izbie przyjand#281;and#263;. Spod jego pióra wyszand#322;y takand#380;e ksiand#261;and#380;ki: Pierwszy rok and#380;ycia dziecka i Jak uspokoiand#263; pand#322;aczand#261;ce dziecko?Nauka korzystania z nocnika: nie i juand#380;!Macie juand#380; nocnik, nakand#322;adkand#281; na sedes, kilka ksiand#261;and#380;eczek o korzystaniu z nocniczka i band#322;ysk w oku dziecka, które cieszy siand#281;, and#380;e przestaje byand#263; dzidziusiem siusiajand#261;cym w pieluchand#281;. I nagle, ni stand#261;d, ni zowand#261;d, domek z kart gwaand#322;townie siand#281; rozsypuje. Band#322;ysk blednie, chand#281;ci znikajand#261;. Dziecko znowu chowa siand#281; w kand#261;cie, gdzie kuca i stand#281;ka, i nie chce nawet spojrzeand#263; na nocnik i and#322;azienkand#281;. Nie dziaand#322;ajand#261; nawet naklejki i tatuaand#380;e, które maluch sam wybraand#322; jako nagrody za udane siusianie do nocnika.Zapomnijcie chwilowo o caand#322;ej sprawie. Jeand#347;li minand#281;and#322;a gotowoand#347;and#263; dziecka, nic juand#380; nie zdziaand#322;acie. Moand#380;ecie próbowaand#263; argumentowaand#263; i przekupywaand#263; malucha, jeand#347;li uwaand#380;acie, and#380;e to naprawdand#281; konieczne, ale nie ma sensu stawaand#263; na gand#322;owie. Odczekajcie kilka tygodni, dziecko znowu zainteresuje siand#281; nocnikiem (w tym czasie nie planujcie po prostu bezpieluchowych wyjazdów wakacyjnych).Gdy w and#347;rodku aand#380; siand#281; gotujeNasz mózg - wedand#322;ug odkryand#263; wspóand#322;czesnej nauki - dziaand#322;a jak zwariowany superkomputer HAL z filmu 2001: Odyseja kosmiczna. Oznacza to mniej wiand#281;cej tyle, and#380;e po uruchomieniu serii "przycisków" w odpowiedniej kolejnoand#347;ci mózg traci kontroland#281; nad soband#261; i wariuje.Tak wand#322;aand#347;nie siand#281; dzieje, kiedy póand#322;toraroczne dziecko wrzeszczy i wije siand#281; podczas przewijania mimo kilkakrotnych napomnieand#324;, and#380;e ma siand#281; nie ruszaand#263;. W takiej sytuacji nawet najbardziej cierpliwy rodzic aand#380; siand#281; gotuje w and#347;rodku. Oto, jak moand#380;na odzyskaand#263; spokój:- Odsuand#324;cie siand#281; na bok. Dokoand#324;czcie zmianand#281; pieluchy, a potem wyjdand#378;cie z pokoju. Wand#322;and#261;czcie bajkand#281;, która przyciand#261;gnie uwagand#281; malucha, a sami zajmijcie siand#281; czymand#347; innym.* Jeand#380;eli czujecie, and#380;e gwaand#322;townie spadand#322; wam poziom cukru we krwi, zjedzcie batonika. Zróbcie sobie makijaand#380;, posand#322;uchajcie ulubionej piosenki ze sand#322;uchawkami w uszach.* Zrelaksujcie siand#281;.* Pamiand#281;tajcie: to tylko maand#322;e spiand#281;cie na zand#322;and#261;czach. Przecieand#380; jesteand#347;cie dobrymi rodzicami!Wymyand#347;lanie innym kierowcomZasada ta dotyczy obojga rodziców. Kiedy dziecko siedzi w foteliku z tyand#322;u samochodu, a przed maskand#281; nagle wyjeand#380;dand#380;a jakiand#347; idiota, ostatniand#261; rzeczand#261;, jaka powinna mieand#263; miejsce, jest strumieand#324; inwektyw pod adresem owego pirata drogowego. Wasz osobisty dyktafon, umiejscowiony na tylnym siedzeniu, wand#322;and#261;czy siand#281; niespodziewanie i odtworzy wyzwiska - sand#322;owo po sand#322;owie - w najbardziej nieoczekiwanym momencie: podczas wizyty mamy, u teand#347;ciowej, w obecnoand#347;ci szefa. Uprzedzajand#261;c bieg wypadków, wymyand#347;lcie sobie przekleand#324;stwo, które nie tylko uland#380;y waszej zand#322;oand#347;ci, ale band#281;dzie caand#322;kiem bezpieczne dla uszu osób postronnych. Moand#380;na na przykand#322;ad zaleciand#263; sand#322;owa zawierajand#261;ce literand#281; "r":* Stary rumsztyk!* Widziaand#322;eand#347;, co zrobiand#322; ten amator frytek?* Co za kalarepa! Mogand#322;a nas zabiand#263;!